piątek, 16 października 2015

Rozdział 119.



Rano, gdy już piekielne słońce przeciska się przez żaluzje postanawiam zwlec ociężałe ciało z łóżka. Część Hazzy jest pusta, a same mieszkanie też jest puste. Na stole w kuchni są zrobione kanapki i jeszcze dość ciepła kawa. Zjadam szybko i chcę zrobić porządek. Składam łóżko i pościel, sprzątam puste butelki wina, ewentualnie opakowania po truskawkach i brudne miseczki od czekolady. Myję naczynia, ścieram kurze. Wyciągam sobie rzeczy i robię sobie makijaż. Włosy prostuję.
Harry wchodzi z zakupami do domu.
-Pomyślałem, że trzeba uzupełnić zapasy, które zrobił Sean...- mówi, gdy patrzę na niego zdezorientowana.
Kiwam głową.
Ma podkrążone oczy, przekrwione białka, jakby w ogóle nie spał.
-Źle spałeś?- pytam dość oschle.
-Tak, głowa mi pękała.
-Dlaczego nie wziąłeś żadnych proszków, czegokolwiek?
-Nie lubię się faszerować lekami.
Podaję mu koszulkę, spodnie i pakuję rzeczy do środka. Moje katalogi wrzucam do torebki.
-Chyba powinniśmy się zbierać.- mówię patrząc na torbę.
-Mamy jeszcze chwilkę...- mówi Harry i zbliża się do mnie krok za krokiem. To jak wpija się w moje usta, jest czymś czego potrzebowałam… Nie czując ust Harry'ego całą noc, moje wargi były dziwnie spierzchnięte. Kładzie swoją dłoń na moim policzku i przyciska do ściany. Nie potrafię się oderwać, ale to nie zmienia faktu, że nazwał mnie wczoraj "pierdoloną celebrytką". Odpycham go lekko.
-Nie. Nie chcę.- mówię i łapię za buty.
-Dlaczego?- pyta.
-Bo porównanie mnie do laski, która zrobiła karierę jęcząc do kamery, było odrażające i bardzo przykre, a z twoich ust w życiu nie wyobrażałam sobie coś takiego usłyszeć.
-Powiedziałem to pod wpływem emocji...
-Ale powiedziałeś.
Łapię za torebkę i chcę wziąć torbę, ale dłoń Harry'ego mnie uprzedza. Podnoszę wzrok na niego i oddaje mu ramiączka torby.
Zamykam mieszkanie na cztery spusty i jadąc taksówką rozmawawiam z Silver, która cały czas opowiada co takiego robiła razem z Elliotem. Mówi, jak bardzo mnie kocha, a potem daję ją Hazzie, ten rozmawia z nią dłużej i droczy się: " Ja ciebie mocniej", "Nie, to ja ciebie mocniej".
Wkrótce jesteśmy na lotnisku, Harry płaci za przejazd i mówi, że pójdzie po bilety, siadam na krzesełku i czekam na niego. Wpatruję się w tablicę odlotów, gdy na pojawia się na górze Londyn. Loczek wraca i łapie za walizkę idziemy ku odprawie, a wcześniej oddajemy bagaż. Oddaję bilet i wchodzę do tunelu. Harry idzie obok mnie i kątem oka zauważam, że chce mnie objąć, ale przyspieszam tempa, nie chcę...

(...)
Cały lot nie zamieniamy ani słowa, obydwoje lecimy ze słuchawkami w uszach, piszemy coś na telefonach, nie zwracając na siebie uwagi. Harry na chwilkę zasypia. Wówczas obserwuje go dłuższą chwilkę i poprawiam kosmyk, który spadł mu na czoło. Jego zmarszczone brwi łączą się ze sobą, a klatka piersiowa podnosi się przy każdym wdechu i wydechu. Zamykam oczy i pogrążam się w śnie słuchając Salted Wound-Sii.
-Gracie…- mówi cicho Harry.- Jesteśmy na miejscu.- mówi.
Zrywam się na równe nogi i czuję jak kręci mi się w głowie. Siadam jeszcze na chwilkę.
-Wszystko w porządku?
-Nie… Trochę mi świat wiruje…- mówię.
-Weź głowę między nogi i tak chwilkę potrzymaj.
Rzeczywiście ulga przychodzi, a moja głowa nie ma rozmazanego obrazu. Wysiadamy z samolotu, a Harry mówi, że odbierze walizkę. Aaron czeka na nas i wita nas szerokim uśmiechem.
-Co ty tu robisz?- pyta Harry swojego ochroniarza.
-Z polecenia Paula… Musiałem przyjechać, bo powiedział, że w Paryżu zrobili Wam już za dużo zdjęć.
Idziemy do samochodu, którym przyjechał mężczyzna i jedziemy do domu. Aaron mówi o próbach, które mają się zacząć za kilka dni. Jestem dziwnie zmęczona i jedyne na co mam ochotę to sen w moim łóżku. Jednakże, gdy już czuję zapach waniliowych kadzidełek z salonu odczuwam głód, ale lodówka jest pusta. Zamawiam dla nas chińskie jedzenie. Aaron wychodzi, a ja krzątam się po kuchni robiąc sobie kakao.
-Grace…- zaczyna.
-Pojedziesz po Silver, czy ja mam jechać?- pytam nawet nie podnosząc na niego wzroku.
-Ja pojadę…- mówi po krótkiej chwili ciszy.
Biorę kubek i podchodzę do balkonu.
-Grace… Proszę, nie traktuj mnie jak powietrze.- mówi cicho podchodząc do mnie.
-Sam sobie na to zasłużyłeś…- mówię biorąc do ust ciepłą ciecz.
-Wiesz, że nie chciałem tego powiedzieć…- staje obok i opiera się o ścianę patrząc na mnie.
-Ale powiedziałeś… Nazwałeś mnie pierdoloną celebrytką i przyrównałeś do kobiety, która zaistniała seks taśmą! Jak ja mam cię normalnie traktować po takich słowach?!- mówię podniesionym głosem, a on odbiera z moich dłoni kubek.
-Przepraszam kochanie… Ale ja… Nienawidzę jak pracujesz.- mówi spokojnie i łapie mnie za dłonie.
-Gdybym to ja ci powiedziała, że ja nienawidzę jak pracujesz, pewnie powiedziałbyś, że kochasz to co robisz, bo tak jest. Dlatego ja ci nie wypominam, że cię nie ma x miesięcy, bo robisz to, co sprawia, że jesteś szczęśliwy. Weź pod uwagę, że to co robię jest moją miłością, moim hobby. – mówię patrząc w jego oczy.
-Grace… Ja to rozumiem, ale… Ja tak bardzo chciałbym spędzać z tobą więcej czasu… A przez tę pracę, nie mogę.
-Harry… Znów muszę to obrócić także na podstawie ciebie. Kocham spędzać z tobą czas, ale najczęściej jestem tutaj sama… Praca w redakcji jest dla mnie wybawieniem, bo mam zajęcie, nie myślę i nie rozpaczam, gdy ciebie nie ma, a ja potrzebuję jednego objęcia i pocałunku. Nie może być też tak, że gdy ty jesteś w domu rzucam wszystko i jestem tylko z tobą. Nie żyję twoim tempem i sposobem pracy.
Harry wzdycha i przyciąga mnie do siebie. Wtulam się w jego tors.
-Przepraszam...- dodaje całując mnie w czoło.
Nic nie odpowiadam. Nasze czułości przerywa telefon, który dzwoni z mojej torby. Harry puszcza mnie i całuje w nos, a zaraz po tym idę i szukam telefonu. To Darbi.
-Halo?- odzywam się.
-Będziesz jutro o 10?- pyta.
-Będę.- odpowiadam.

(...)
-Mama, mama, mama, mama, mama!!!!- piszczy Silver, a ja kucam i biorę ją w ramiona całuję ją mocno i przytulam.
-Jeju, słoneczko, tak bardzo tęskniłam za tobą!- mówię i daję jej buziaka w ustka.
-Ja też bardzo...- mówi wtulając się w mój obojczyk.
Odsuwa się ode mnie, a ja spoglądam na jej włoski tak bardzo pokręcone na końcach.
-Urosłaś?- unoszę brew.
-Nie...- uśmiecha się i zanosi śmiechem.
-Jak było u babci?- pytam.
-Było ekstra i babcia Annie też była. Felix kopnął mnie w twarz, a Elliot się śmiał...- mówi jednym tchem.
-Straszne.- mówię udając przerażoną.
-Mamusiu nie żartuj...- parska śmiechem.
Tęskniłam za tym dźwiękiem, jest jak miód dla moich uszu.
-Księżniczko, gdzie mam zanieść twoją walizkę?- pyta Hazz.
Silver odwraca główkę i patrzy na tatę, a potem znów na mnie.
-Do pralki...- mówi z uśmiechem.
-Wszystko wybrudziłaś?- pytam.
-Czekoladą!- piszczy, a ja parskam śmiechem.
-Mogłam się tego spodziewać...- całuję ją w nos.
Idziemy na górę.
-Mogę się wykąpać?- pyta z nadzieją.
-No nie wiem, nie wiem...- unoszę brew.
-Proszę, babcia nie ma takiej wanny jak w domku.
-No dobra...- zgadzam się.
Idziemy prosto do łazienki, gdzie ja segreguję ubrania nasze i Silver, a woda do wanny wciąż się napuszcza. Rozbieram małą i patrzę na moją małą dziewczynkę przez pryzmat lat, gdy ją dostałam pierwszy raz w ramiona. Całuję ją w czółko i wkładam do wanny, gdzie ma dużo zabawek i pianę. Bawi się kaczuszkami, a ja robię porządki. Harry zagląda do wanny.
-Tatusiu patrz mam brodę jak święty Mikołaj!- piszczy, a ja i Hazz parskamy śmiechem.
-Brakuje ci wielkiego brzucha i Elfa, który byłby twoim przyjacielem.
-Będę Mikołajem bez brzuszka. A elfem będzie wujek Niall.- mówi przeszczęśliwa.
-Na pewno będzie szczęśliwy, jak to usłyszy...- mówię.
-Wiem!- mówi pewnie Sil.
Zmywam makijaż i układam kosmetyki na półce.
Harry podchodzi do mnie i obejmuje od tyłu, składa pocałunek na szyi.
-Tatusiu!- mówi Sil.
-Słucham cię księżniczko...- pyta Harry spoglądając na małą.
-Czy ty dajesz całuski mamie?- pyta.
-Tak...- mówi z uśmiechem.
-A czy mama ci pozwoliła?- pyta.
Parskam śmiechem.
-Mamo, czy mogę cię całować?- pyta Harry.
Odwracam się.
-Nie, nie możesz...- uśmiecham się, a Sil parska śmiechem.
-Tatusiu nie wolno całować, jeśli mamusia nie chce!- mówi.
-Przepraszam...-Harry podnosi ręce w geście obronnym.
-Nie ma za co...- śmieje się Silver.
Spinam włosy w kitkę i idę na chwilkę do sypialni. Chcę się przebrać, ściągam koszulkę i dżinsy, zostaję tylko w bieliźnie, gdy zauważam buty, które dostałam od Versace w ramach prezentu. Otwieram wieczko pudełka i nakładam je na stopy. Staję przed lustrem i oglądam się w nim. Z łazienki słyszę wybuch śmiechu Silver i westchnięcie Harry'ego.
-Zobacz co ona...- mówi wchodząc do pokoju, ma mokrą koszulkę, ale zatrzymuje się i patrzy na mnie. Nie wiem o co chodzi, więc gdy uświadamiam sobie, że jestem w tych butach od razu siadam na łóżku i zaczynam je odpinać. Harry ściąga przez głowę mokrą koszulkę i jednym dotknięciem sprawia, że leżę na łóżku, a on nade mną góruje. Składa pocałunki na mojej szyi, biuście, a gdy wpija się w usta nie mogę powstrzymać swojego nawyku wplatania palców w jego włosy. Jego usta tak miękkie, miłe w dotyku, gdy dotykają moich z żarliwością, gorący oddech otulający moją twarz. Zaciskając palce w jego lokach, wsuwa język do środka i łaskocze moje podniebienie, jego dłonie błądzą po moim brzuchu, biodrach i piersiach.
Otwieram oczy tylko na ułamek sekundy, gdy widzę jego oczy zamknięte, a zmarszczone czoło jest wyrazem pełnej przyjemności.
-TATA!!!- pisk Silver wydobywa się z łazienki.
Odrywamy się od siebie i Harry zrywa się, by zobaczyć co się dzieje.
Przecieram oczy i uśmiecham się do siebie.

Harry
Gdy wchodzę do łazienki mała stoi z wyciągniętymi do przodu rączkami, cała w białej pianie.
-A gdzie ty się wybierasz?- pytam.
-Tam w wodzie jest pająk!- piszczy.
-Pająk? Gdzie?
-Tu!- piszczy i wręcz wskakuje mi na ręce.
-Ale on ci nic nie zrobi!- uspokajam ją.
-Elliot mi mówił, że pająki gryzą i zostaje dziura.
-Silver, Elliot gada głupoty, żeby cię nastraszyć.
-Tata ja się boję pająków!- piszczy, gdy pająk dryfuje w wannie.
-Zaraz go wezmę...- mówię.Kładę Sil na podłodze i wyciągam pająka z wanny. Wrzucam go do toalety i spuszczam wodę.
-Muszę cię wypłukać, wyglądasz jak puszek.
Silver uśmiecha się i wkładam ją do wanny, opłukuje ją, a ona piszczy, gdy leję jej wodę w twarz.
-Tatuś jest niegrzeczny!- patrzy na mnie spod byka, a ja się śmieję.
-Musiałem miałaś całą twarz w pianie.
Wycieram ją i nakładam różowe onesie. Jej mokre włoski kręcą się u końców.
-Co ja mam teraz robić?- pyta mnie.
-Możesz się pobawić, albo obejrzeć bajkę…
Nakładam jej na plecki szlafroczek i za rękę prowadzę do naszej sypialni, gdzie Grace szuka czegoś w garderobie. Kątem oka widzę, że nie ubrała się. Idę z Sil na dół. Tam okrywam ją po uszy kocykiem i włączam CBeebies. Mała podskakuje, bo leci Barney i przyjaciele. Ja idę na górę, gdzie Grace krząta się w poszukiwaniu jakiegoś ubrania. Stoi do mnie tyłem, więc łapię ją za żebra, a ona podskakuje przerażona.
-Nie rób mi tak!- krzyczy.
-Przepraszam…- przyciągam ją do siebie z uśmiechem. Lustruję ją wzrokiem i łapię palcami za ramiączko od jej stanika. Podnoszę je i luźno opuszczam.
-Harry…- mówi.
-Słucham cię…- przysuwam usta do jej szyi.
-Sil jest na dole…- mówi z uśmiechem.
-Właśnie, jest na dole…- odpowiadam łapiąc za jej pośladek.
-Harry…- mówi z uśmiechem po raz drugi.
-Tak?
-A jak ona usłyszy?- pyta unosząc brwi.
-Zamkniemy drzwi…
-A jak nas złapie…
-Możesz się tak nie martwić?- mówię podnosząc ją do góry.
-Mogę…- uśmiecha się szeroko.
Wpijam się w jej usta i całuję ją jak najlepiej umiem. Podnoszę ją tak, by objęła mnie nogami wokół bioder. Kładę ją gładko na pościeli. W tym czasie zaciskam dłonie na jej biodrach i kciukiem robię kółka zahaczając o gumkę jej majtek. Otwiera oczy, a jej źrenice są szeroko otwarte. Składam na jej szyi otwarte pocałunki zostawiając mokre ślady na jej skórze bez skazy. Moje dłonie przenoszą się na wewnętrzną stronę ud. Całuję ją nad gumką jej majtek, a ona wczepia palce pomiędzy kosmyki moich włosów. Pnę się w górę i teraz jej żebra są moim celem.
-Harry…- szepcze cicho.
Dmucham zimnym powietrzem po jej skórze wywołując tym u niej gęsią skórką. Dłonie umiejscowione na biodrach wyczuwają drżenie jej ciała.
-Nie baw się mną!- jęczy cicho.
-Spokojnie, jeszcze troszkę…- mówię i sunę palcami od jej żeber, aż do pachwin.
Tupot małych nóżek i pisk: TATA!  Odrywa nas od siebie, Grace przykrywa się szybko kołdrą, a ja siadam sztywno. Silver wchodzi przez uchylone drzwi z misiem w dłoni.
-Tatusiu, a mogę pograć na twoim telefonie?- pyta patrząc na nas.
-Jasne…- mówię i szukam telefonu.
-Co robicie?- pyta Silver, a ja podnoszę wzrok na Grace, a ona na mnie.
-Emm…- zaczyna moja narzeczona.
-Rozmawiamy…- mówimy jednocześnie.
Silver uśmiecha się.
-Mamusiu, a dlaczego leżysz pod kołderką? Zimno ci?- pyta parskając.
Uśmiecham się pod nosem i podaję Silver telefon.
-Leżysz tylko w majteczkach mamusiu?- pyta, a Grace robi się cała czerwona.
-Nie… Ja…- moja narzeczona jąka się.
Uśmiecham się szerzej.
-Słoneczko, wiesz, jak odblokować?- pytam, a ona kiwa główką.
Ucieka i słyszymy jak śpiewa piosenkę z Barneya… Przymykam drzwi.
-Gdzie ja skończyłem?- pytam skradając się do mojej ukochanej.
-Tutaj…- mówi z uśmiechem Grace, wskazując palcem brzuch.
-Jak mógłbym zapomnieć…- dodaję i ściągam spodnie, wchodzę pod kołdrę

Narracja trzeciosobowa
Silver odblokowuje telefon i zamiast włączyć sobie Pou, przez przypadek klika w VideoChat. Łączy się z Niallem, który odbiera krótko po trzech sygnałach. Silver uśmiecha się widząc jego i jej ukochanych wujków.
-Kogo ja widzę!- mówi z uśmiechem Nialler.
-Cześć wujku!- piszczy z uśmiechem na ustach Silver.
-Hej, ślicznotko! Podkradłaś tacie telefon?- pyta blondyn.
-Nie, tatuś pozwolił mi pograć w Pou, bo pewnie jak był z mamusią to nie dawał mu ciasteczek.
-Tatuś miał na pewno inne zajęcia…- mówi Niall, a Zayn i Liam zaczynają się śmiać.
-Jakie na przykład?- pyta.
Teraz wybucha także Louis.
-No na przykład…- Niall zastanawia się.- Spacerowali sobie, chodzili na koncerty, może się przytulali.
-Tylko ja się mogę do nich przytulać!- mówi Silver spod byka.
Niall się uśmiecha.
-A ja się mogę do ciebie przytulać?- pyta Niall.
Silver z uśmiechem kiwa główką.
-Tak, bo ja cię kocham…
Chłopaki robią długie: Awww…
-Ja ciebie też kocham księżniczko…- odpowiada blondyn.
Pozostała trójka pojawia się na ekranie:
-A nas kochasz Sil?- pyta Louis.
-Taaak, bardzo!- uśmiecha się szeroko.
-Kogo najmocniej?- pyta Zayn.
-Tatusia!- piszczy.
-Córeczka tatusia…- mówi Liam.
-Co robi mamusia i tatuś?- pyta Zayn.
-Są na górze i mamusia leżała w majteczkach pod kołdrą, jak weszłam…
Chłopaki wybuchają śmiechem.
-A tatuś był z nią w pokoiku?- pyta Niall.
-Tak, siedział na łóżku. Powiedzieli, że rozmawiają…- mówi Silver.
-A co oni lubią robić najbardziej…- pyta Liam powstrzymując łzy od śmiechu.
-Tatuś lubi całować mamusię po brzuszku…- chłopaki wybuchają śmiechem.
Zayn siada obok Nialla i przyglądają się małej.
-Wujku…- zwraca się do Nialla.
-Słucham cię, kochanie…
-A czy ja mogę też w przyszłości śpiewać w waszym zespole?- pyta.
Louis i Liam uśmiechają się szeroko.
-Jasne, że tak… Jak zrobi się miejsce dla jeszcze jednej osoby, jesteś pierwsza na liście.
Silver poprawia się na kanapie i wpatruje się w ekran telefonu z uśmiechem. Nie ma co… Kocha tych wariatów.
-Bo jak byłam u babci Mindy, to tam był mikrofon i razem z Elliotem śpiewaliśmy piosenki z Barneya… i babcia Annie powiedziała, że mam najpiękniejszy głos ze wszystkich…
-Na pewno tak jest…- mówi z uśmiechem Liam.
-Zaśpiewaj nam coś.
Silver uśmiecha się i zaczynam śpiewać piosenkę „I Love You” z Barneya. Chłopaki pomagają jej trochę, a po wykonaniu piosenki biją jej brawo.
-Jak dla mnie możemy wyrzucić Harry’ego i bierzemy Silver…
-Nie…- mówi przerażona.- Nie możecie wyrzucić tatusia, tatuś śpiewa mi kołysanki i ona bardzo lubi z wami śpiewać…
Chłopaki się śmieją.
-Naprawdę?
Kiwa głową.
-Dobra, to decyzja o wyrzuceniu Harry’ego jest cofnięta…- mówi Zayn mrugając do Sil, na co mała reaguje śmiechem.
-Zjadłabym ciasteczka…- mówi Silver.
-Nie za dużo tej czekolady?- pyta Liam unosząc brwi.
-Mówisz jak mamusia…- parska śmiechem Sil.

(…)
-Ale dlaczego?- pyta zmartwiona Silver.
-Bo jesteś za mała…- mówi Zayn.
-Ale ja chciałabym mieć samochód…
-Nic nie będziesz widzieć…- dodaje Nialler.
-A na tatusia kolankach widzę…- mówi.
-Ewentualnie możesz jeździć z tatusiem…- podsumowuje Liam.
-Kiedy do mnie przyjedziecie?- pyta.
-A kiedy byś chciała?
-Dziś, albo jutro…- mówi podekscytowana.
-Jak damy radę, to przyjedziemy i zrobimy ciastka…- mówi Zayn.
-Wujku Louis’ie?- pyta Sil.
Louis podnosi wzrok na córkę najlepszego przyjaciela.
-A ciocia Eleanor, też będzie?
Lou uśmiecha się szeroko.
-Jeśli będzie mogła to na pewno…
Silver obdarowuje chłopaków najpiękniejszym z uśmiechów.
-Ale ty jesteś podobna do taty…- mówi Nialler.
-To pewnie dlatego, że ja go tak bardzo kocham…- mówi Silver.
Cała czwórka patrzy na siebie nawzajem.
-Na pewno…- podsumowuje Nialler z uśmiechem.

Harry
-Jesteś najlepsza…- mówię do Grace.
-I nawzajem…- dodaje moja ukochana.
Leżę na jej klatce piersiowej i czekam, aż nasze oddechy wrócą do normy.
Zapada pomiędzy nami cisza, którą przerywa wybuch śmiechu. Mała coś mówi. Podnoszę głowę.
-Ona rozmawia przez telefon?- pytam.
-Nic nie słyszę…- mówi Gracie.
-Poczekaj chwilkę… Sprawdzę…- mówię. Ubieram bokserki i narzucam dresy na nogi.
Schodzę na dół, gdy słyszę Silver mówiącą:
„-Tak, babcia Annie robi najlepsze babeczki”.
-Silver?- mówię schodząc do salonu.
-Cześć tatusiu!- piszczy obracając się.
-Siema Hazz!- mówią moi przyjaciele równocześnie.
Marszczę brwi.
-Cześć…- mówię zdziwiony.
-Jak dla mnie to on wygląda świeżo po…- mówi Niall, a reszta parska śmiechem.
Siadam koło Silver, a ona wdrapuje się na moje kolana.
-Świeżo po czym?- pyta.
-Po niczym!- wtrącam, a chłopaki znów się śmieją.
-Sil musimy kończyć!- mówi Niall.
-Dobrze, kocham Was mocno!- Sil wysyła wujkom buziaka.
-My ciebie też i do jutra!- mruga Niall.
Blokuję telefon.
-Czemu zadzwoniłaś do Nialla?
-Bo za nim tęskniłam… Przepraszam…- mówi ze skruchą.
Uśmiecham się.
-Nic się nie stało…- całuję jej czółko.
-Tatusiu, wujkowie jutro przyjdą robić ze mną ciasteczka…- mówi rozpromieniona.
-Tak?- pytam.
Kiwa głową, a przez to jej włosy opadają jej na twarz. Zaczesuję je do tyłu palcami. Sil kładzie głowę na moim obojczyku.
-Kocham Cię tatusiu…- mówi.
Przytulam ją mocno i całuję w policzek.
-Ja ciebie też bardzo kocham…
-Jak mocno?- podnosi główkę.
-Jak stąd do księżyca…- mówię, a ona się uśmiecha.
Formuje usta w dzióbek i daje mi buziaczka w usta.

****
Miłego czytania! A teraz idę grać w simsy! Xxxxx.

7 komentarzy:

  1. ŚWIETNE !!!! <3 .... Kiedy będzie ślub fajnie by było jakby przygotowania ruszyły pełną parą i może wreszcie się doczekam tej dedykowanej piosenki - było by genialnie <3 ... Pozdrowionka <3 <3
    LittleThings <3

    OdpowiedzUsuń
  2. Oooooooo ...fajne ,że się pogodzili.
    Zachowanie rodziców po powrocie do domu z Silver ......bez komentarza .

    Pozdo ,
    Magda

    OdpowiedzUsuń
  3. Silver taka słodka :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Ta rozmowa najlepsza! :D Czekam na nn bejbaskuu... KOCHAM
    Rosiie <3

    OdpowiedzUsuń
  5. Aww uwielbiam te momenty jak się godzą a jeszcze bardziej rozdziały gdzie jest tak dużo Silver. Uwielbiam tą dziewczynkę ❤
    Musiałam się hamować w autobusie, żeby nie wybuchnąć śmiechem xD

    OdpowiedzUsuń