niedziela, 16 marca 2014

Rozdział 30.




Dwa tygodnie później…
21 stycznia
Półtora tygodnia temu wróciliśmy do Londynu, od kilku dni mieszkamy już w nowym mieszkaniu, tyle, że nie mam jak cieszyć się nowym miejscem. Wróciłam na studia i zaczęła się harówa, naprawdę ostra. Po zajęciach wracam do domu, jem przygotowany przez Harry’ego obiad, uczę się, wypijam ze trzy herbaty. Mój chłopak jest niezastąpiony, wie i rozumie jak bardzo trzeba się przyłożyć w trzecim roku studiów, Gemma była w takiej samej sytuacji. Hazz wraz z Sean’em załatwiają za mnie sprawy sprzedaży domu. Znalazł się nabywca po jakichś 3 tygodnia od wystawienia go na sprzedaż. Chciałabym jeździć z chłopakami i wszystko załatwiać, ale ani mój brat, ani Harry nie zgadzają się, mówią, że mam się uczyć. Normalnie jakbym słyszała mamę.
Dzisiejszy dzień zapowiadał się cudownie… W końcu są moje urodziny… Jednak coś zepsuło mi je całkowicie i na pewno nie zapomnę tego do końca życia.
Wstałam rano, obudził mnie zapach kawy i gofrów. Założyłam satynowy szlafrok. Mój chłopak stał przy stole i nakładał na gorące gofry bitą śmietanę. Uśmiechnęłam się szeroko.
-Wszystko dla ciebie…- wskazał ręką na śniadanie.
Podszedł do mnie.
-Czego mógłbym ci życzyć, kochanie…
-Niczego, moje marzenia się spełniły… Wszelkie… Jestem tu z tobą… Nic więcej nie potrzebuję…
-Ale prezent ode mnie przyjmiesz, prawda?
Kiwnęłam głową.
Wyjął z kieszeni pierścionek, złoty wyglądał trochę jak obrączka, ale był cieńszy, miał wygrawerowane zdanie As Long As Possible (Tak długo jak to możliwe)
Łezka zakręciła mi się w oku. Harry założył mi go na palec.
-Dziękuję kotku…- szepnęłam i go przytuliłam mocno. Potem pocałowałam go.
-Chodź zjemy śniadanie, potem cię odwiozę na uczelnię.
-Nie chcę tam iść…
-To że masz urodziny słonko, nie znaczy, że masz nie chodzić na zajęcia.
Pokręciłam głową ze zrezygnowaniem. Zjedliśmy spokojnie karmiąc się nawzajem. Ubrałam się w czarne jeansy i szarą koszulkę z zameczkiem, nałożyłam botki na obcasie i zrobiłam sobie lekki makijaż. Włosy spięłam w koka. Wyszliśmy z mieszkania i zjechaliśmy windą na dół, wsiedliśmy do samochodu.
-Posłuchaj, dzisiaj jak skończysz zajęcia pojedziesz z Lucy do jej domu, potem ona cię przywiezie do naszego domu.
-Ale po co mam do niej jechać?
-Zobaczysz…
Zatrzymaliśmy się przed uniwersytetem. Na schodach stały: Lily, Jade, Veronica, Lucy. Jade zauważyła mnie pierwsza i krzyknęła wskazując na samochód.
-Czekają na ciebie.
Harry ujął moją twarz w dłonie i zacisnął ręce na moim udzie. Pocałował mnie namiętnie. Zamruczałam.
-Wiesz na co mam ochotę wieczorem?- szepnęłam.
-Wiem, mam nadzieję, że łóżko spiszę się pierwszy raz zadowalająco.
Uśmiechnęłam się i jeszcze raz musnęłam jego usta.
-Kocham cię.
-Ja ciebie też.
Musnęłam jego usta jeszcze raz. Potem jeszcze raz.
-Idź, zobaczymy się wieczorem…- powiedział.
-Już tęsknię…- mruczałam mając zamknięte oczy.
-Idź, Gracie…
Pocałowałam go jeszcze raz i wyszłam z samochodu. Uśmiechnął się do Lucy, która mu pomachała. Harry ruszył, a dziewczyny głośno zaczęły mi śpiewać Happy Birthday.
Przytuliły mnie mocno i od każdej otrzymałam prezent. Od Jade: bransoletka, od Veronici: naszyjnik, od Lily: buty na obcasie, a od Lucy: kusą czarną sukienkę. Podziękowałam im mocno i weszłyśmy do środka. Profesor Jenkins weszła do sali, ale puściła nas przodem uśmiechając się. Odkąd wzięłyśmy udział w tym turnieju, w ogóle nas nie pyta, ani nie jest złośliwa, jak kiedyś, od razu milsza z niej kobieta. Siedziałam na swoim miejscu, obok mnie siedziała Lucy, która kreśliła w notatniku małe serduszka. Z mojej lewej siedział Silvian, który pisał sms-y. Poprawiłam się na krześle i wsłuchiwałam się.
-…czyli ważne w pisaniu eseju stosowanie złotych myśli, Grace znasz jakąś?- spytała profesor.
-Jedną zapamiętałam.
Człowiek zakochany potrafi pojąć niepojmowalne i rozpoznać nierozpoznawalne, jako, że miłość jest kluczem do wszelkich tajemnic.”
 Lucy zaśmiała się.
-Powiedz ją Hazzie…- szepnęła.
Pokręciłam głową ze zrezygnowaniem.
-Wytatuuję ją sobie na tyłku.
-Dziękuję, bardzo dobry przykład.- powiedziała profesor.
Poczułam wibrację sms-a w kieszeni. Wyciągnęłam telefon i ostrożnie sprawdziłam kto wysłał mi wiadomość. Liam: Wszystkiego najlepszego Grace!!! Mamy nadzieję, że ten rok będzie dla ciebie wyjątkowy. Pozdrawiamy i całujemy… Xxxx. L&D.
Podziękowałam. Potem przyszły dwa kolejne sms-y od Zayna i Nialla. Kolejny od Perrie.
Po dwóch godzinach mieliśmy 30 minutową przerwę, poszłyśmy z Lucy do Starbucksa, a swoje prezenty zostawiłam w jej samochodzie.
-Co wy znów wykombinowaliście?- spytałam płacąc za swoje karmelowe latte.
-Oj no nic, powiem jedynie, że będzie romantycznie. Mam cię ubrać ładnie.
-Aha.
Wróciłyśmy idealnie na wykład profesora Huntera. Boże, dziadziuś tak bełkocze, że nie mogę się skupić i wraz z Silvianem, Lily, Lucy i Jimmy’m śmiejemy się donośnie. Gościu jest prawie głuchy, dziwię się, że nie jest jeszcze na emeryturze. Wyciągnęłam telefon i zaczęłam grać w Subwaya. Po chwili jednak musiałam odpisać piętnastu osobom w podziękowaniu za życzenia. Koniec. Znów przerwa, tym razem 15 minutowa. Na salę, gdzie prowadzony był kolejny wykład tym razem profesor Milton. Ta to dopiero nudzi, Jezu, myślałam, że umrę na tej sali.
-W takim razie, proszę zrobić na jutro list motywacyjny.
-Musimy na jutro, pani profesor? Grace ma dziś urodziny i będzie impreza…- powiedział Silvian.
Spojrzałam na niego ze zdziwieniem. Chłopak puścił do mnie oczko, a ja skierowałam wzrok na Milton.
-Tak, właśnie, jest tak jak Silvian mówi.
-Niech będzie na pojutrze.
-Dziękujemy…- powiedział Jimmy za grupę.
Koniec zajęć. Myślałam, że wyskoczę przez okno, żeby jak najszybciej znaleźć się poza uczelnią. Ubrałyśmy z Lucy płaszcze i wsiadłyśmy do jej samochodu. Po jakimś czasie zaparkowałyśmy pod domem rodziców mojej przyjaciółki, weszłyśmy do środka i po rozebraniu się z odzieży wierzchniej weszłyśmy schodami na górę do pokoju Lucy.
-Idź się wykąp, umyj głowę, zrobię cię na bóstwo.
-Ok.
Napuściłam wody do wanny i zanurzyłam się w gorącej cieczy. Leżałam trochę, umyłam włosy szamponem Lucy, wytarłam się ręcznikiem, założyłam bieliznę i założyłam szlafrok, który przygotowała mi Lucy. Wyszłam z łazienki, na toaletce mojej przyjaciółki były przygotowane akcesoria do makijażu. Lucy wysuszyła mi włosy i zrobiła starannego kucyka, na twarz nałożyła mi lekki makijaż, a na oczy trochę ciemnego cienia. Usta pomalowała mi na brzoskwiniowo. Założyłam sukienkę, którą dostałam od Lucy, a także biżuterię od dziewczyn. Wszystko idealnie pasowało. Buty od Lily idealnie kontrastowały się z moją sukienką. Lucy zmachała się, ale była bardzo zadowolona z efektu jej pracy.
-26 stycznia jedziemy do NY…- powiedziała.- Jenkins zatrzymała mnie i powiedziała mi dziś.
-Już nie mogę się doczekać…- klasnęłam w dłonie.
Dochodziła 17:00.
-Zbieramy się.- zakomenderowała.
Założyłam swój płaszcz, a rzeczy, które miałam na uczelni włożyłam do jednej z toreb po prezencie. Wyszłyśmy z domu i wsiadłyśmy do samochodu. Po 30 minutach zaparkowałyśmy pod wieżowcem, w którym mieszkam z Harrym. Podziękowałam Lucy i pożegnałam się z nią. Weszłam przez drzwi obrotowe i skierowałam się ku windzie. Wjechałam na 25 piętro i skręciłam w prawo kierując się do drzwi naszego mieszkania. Wyciągnęłam klucze z torebki i otworzyłam je. W salonie jedynym światłem były świeczki pozapalane dosłownie wszędzie. Na stole była przygotowana kolacja, wino się chłodziło. Harry siedział elegancko ubrany na fotelu. Wstał z miejsca i uśmiechnął się szeroko. Pomógł mi zdjąć płaszcz i wziął torebki ode mnie.
-Wyglądasz bajecznie…- szepnął mi do ucha.
Uśmiechnęłam się szeroko i pocałowałam go w usta. Odsunął mi krzesło jak gentelman i pomógł usiąść. Nalał mi wina do kieliszka. Czułam się szczęśliwa, wręcz kipiałam szczęściem, zrobił tak jak chciałam, żadnej imprezy, tylko ja i On. Zjedliśmy wspaniałą kolację, która naprawdę była przepyszna. Potem Harry włączył romantyczną muzykę i porwał mnie w ramiona. Tańczyliśmy przytuleni do siebie. Prawie co chwilkę podnosiłam głowę i muskałam jego usta. Objęłam go w szyi, a jego ręce powędrowały na moje biodra. Było idealnie. Nic dodać nic ująć… Po raz kolejny połączyłam nasze usta w pocałunku… Ale… Ten pocałunek nie był jak poprzednie, był lepszy, namiętniejszy…
Usiedliśmy na kanapie nie przestając się całować. Harry złapał za zamek od mojej sukienki i lekko za niego pociągnął. Poczułam zimne powietrze na skórze moich pleców. Wyswobodziłam się z grubych ramiączek i sukienka opadła gładko na moje biodra. Podczas gdy Harry całował moją szyję, moje palce błądziły pod jego koszulą. Chwilkę później złapałam za jej guziki i odpinałam je po kolei całkiem sprawnie. Pozbyliśmy się górnych ubrań Harry złapał mnie za biodra i wstaliśmy z kanapy, przycisnął mnie do ściany i dokańczał całowanie mnie po całej powierzchni tułowia. 
Nagle Hazz oderwał się ode mnie i poszedł do łazienki. Ja złożyłam leżące na podłodze rzeczy i położyłam je na fotelu, tam też usiadłam. Po minucie Harry wyszedł z łazienki, każdy kosmyk jego pokręconych był po innej stronie. Podszedł do mnie i podniósł mnie, tak żebym usiadła mu na kolanach… A potem…
Hmmm… Pomyślmy… Nigdy nie robiliśmy tego w całym domu. Na kanapie, przy ścianie, na fotelu, na wyspie kuchennej, na podłodze, na muszli toaletowej, na szafce nocnej, na łóżku, nawet na krześle w jadalni…
Było to całkiem ciekawe doświadczenie. Leżeliśmy na podłodze, a właściwie na miękkim dywanie, w naszej sypialni, gładziłam jego plecy, nasze nogi były przez cały czas przy sobie, nie odrywaliśmy się do siebie. Czekaliśmy jedynie, aż nasze oddechy wrócą do normalnego tempa.
-Uwielbiam cię.- powiedział Harry przełykając ślinę.
-Nawzajem.- odpowiedziałam i uśmiechnęłam się.
Usłyszałam dźwięk mojego telefonu.
-Idź odbierz Grace, może to coś ważnego.
-Nic ważnego nie przerwie mi takiej chwili z tobą.
Uśmiechnął się i pocałował mnie w czoło.
-Idź, kotku, zaraz wrócisz.
Westchnęłam ciężko i podeszłam do szafki i wyjęłam telefon. Eleanor.
-Cześć Kochana, wszystkiego najlepszego!!!- krzyknęła radośnie do telefonu.
-Dziękuję ci bardzo…
-Prezent dam ci przy najbliższej okazji.
-Oj, nie trzeba naprawdę.
-Trzeba, trzeba, jak tylko przyjadę do Londynu to dostaniesz upominek ode mnie.
-Dzięki.
Harry przeszedł obok mnie.
-Idę wziąć prysznic, kotku…- powiedział cicho.
Kiwnęłam głową.
-A gdzie jesteś?
-No w Manchesterze, znów mam zajęcia.
-Tak, jak ja.
-A no widzisz…
-A Louis, co u niego?
-Właściwie gra teraz na konsoli z moim kolegą.
-Boże…
-No… Słuchaj jak przyjadę to może byśmy poszły gdzieś na kawę…
-Kiedy wracasz?
-Za tydzień.
-Nie będzie mnie w Londynie, jadę do NY na warsztaty taneczne.
-Aha, no to przy najbliższej okazji Gracie pójdziemy gdzieś razem.
-Tak.
-Ok., nie przeszkadzam ci, jeszcze raz wszystkiego najlepszego i do zobaczenia…
-Pa El i jeszcze raz dzięki.
-Na razie.
Weszłam do sypialni, założyłam bieliznę i na to satynowy szlafrok. Dopiłam wino ze swojego kieliszka. Harry po chwili wyszedł z łazienki owinięty ręcznikiem wokół pasa. Poszedł do sypialni i chwileczkę później wyszedł z pokoju mając na sobie spodnie dresowe i koszulkę. Podszedł do mnie i pocałował mnie.
-Mrraśnie wyglądasz w tym szlafroczku.
Jego usta zbliżały się do moich, gdy usłyszeliśmy dzwonek do drzwi. Popatrzyłam na Harry’ego zdziwiona.
Pocałował mnie w czoło, a ja usunęłam się do sypialni na chwilkę, by przebrać się w normalne ciuchy. Założyłam bluzkę i jeansy. Założyłam białe skarpetki i rozczesałam włosy.

Harry (w tym samym czasie)
-Ellis, co ty tu robisz?- spytałem zdziwiony.
-Cześć Harry…- uśmiechnęła się nieśmiało, odgarnęła kosmyk swoich blond włosów za ucho.
-Masz jakąś sprawę?
-Muszę z Tobą bardzo poważnie porozmawiać…- powiedziała patrząc się we mnie dużymi błękitnymi oczami.
-W takim razie, proszę…- przepuściłem ją.
-Kto to?- spytała Grace z sypialni.
Moja dziewczyna wyszła z sypialni i spojrzała się badawczo na moją byłą.
-Grace, to Ellis moja była dziewczyna.
-Ellis, to jest Grace moja obecna dziewczyna.
-Ty jesteś Ellis Calcutt?
-Tak, miło mi cię poznać.
Podały sobie ręce.
-Miałaś jakąś sprawę…- zacząłem.
-Tak, ale nie wiem, jak zacząć…
-Najlepiej najprościej…- powiedziała Grace.
Ellis spojrzała raz na mnie, raz na Grace, wahała się. Zaczynała kilka razy, ale gdy wzięła głęboki oddech powiedziała:
-Jestem z tobą w ciąży Harry…

Grace
Momentalnie zakręciło mi się w głowie.
-Co proszę?- spytał Harry.
-Pamiętasz, jak spotkaliśmy się na urodzinach Andy’ego we wrześniu, pamiętasz co stało się później…
Spojrzałam na niego. Był cały blady. Ominęłam Ellis i usiadłam na fotelu.
Cisza panowała przez jakieś 10 minut.
-Jaką masz pewność, że to dziecko jest moje?
-Nie jestem ze swoim chłopakiem od lipca, a ostatnio z nikim nie spałam, prócz z tobą we wrześniu…
-Dlaczego miałbym ci wierzyć?
-Nigdy cię nie okłamałam.
Spojrzałam na minę Hazzy. Usiadł na krześle. Dziewczyna odpięła kremowy płaszcz, a moim oczom ukazał się dość duży brzuszek. Gwałtownie wstałam z fotela i zaczęłam ubierać kurtkę i botki.
-Grace co ty robisz?- spytał szybko.
-Muszę się przejść. Wyjaśnij tę całą sytuację.
Wzięłam telefon do kieszeni i wyszłam z mieszkania. Zjechałam windą na dół, wyszłam przez szklane drzwi i podążyłam w kierunku pobliskiego parku. Słyszałam swój przyspieszony oddech i moje stukające obcasy. Na dworze było ciemno, jedynie latarnie oświetlały ławki i zamarzniętą fontannę. Usiadłam na ławce. Założyłam na głowę kaptur i schowałam twarz w dłoniach. Z moich oczu poleciały łzy, ciurkiem, bez żadnego pohamowania. Całe moje ciało trzęsło się z zimna, zęby szczękały mi głośno, a dłonie zrobiły się suche od mrozu. Zaczęłam płakać, rzewnie, oczy piekły mnie okropnie. Oparłam się o oparcie ławki i odchyliłam głowę do tyłu, łzy spływały mi po policzkach. Siedziałam tak chyba z godzinę. Otarłam łzy, które zaschły na moich policzkach. Mój telefon zaczął dzwonić zerknęłam na ekran, pojawiło się na nim moje i zdjęcie Harry’ego, które zrobiłam któregoś wieczoru w Paryżu, na tym zdjęciu ślicznie się uśmiechaliśmy i dotykaliśmy policzkami. Odrzuciłam połączenie. Wstałam z ławki. Skierowałam się w stronę domu. Przeszłam przez obrotowe drzwi i wsiadłam do windy. Spojrzałam się w lustro, które było na ścianie, mój makijaż był całkowicie rozmazany. Wjechałam na 25 piętro i skierowałam się w stronę mieszkania. Weszłam do środka, Harry zerwał się z fotela.
-Gdzie byłaś? Martwiłem się…
-Na spacerze.- powiedziałam cicho i nie rozbierając się z kurtki i butów weszłam do łazienki. Tam ściągnęłam botki brudne od śniegu. Kurtkę położyłam na pralce. Rozebrałam się. Przemarznięta weszłam pod gorący strumień wody. Siedziałam chyba z godzinę pod prysznicem. Emocje ukojone zostały wodą sięgającą niebezpiecznie wysokiej temperatury. Teraz nie byłam załamana, byłam wściekła. Wyjęłam z suszarki czystą bieliznę i ubrałam ją. Wzięłam kurtkę i wyszłam z łazienki.
-Dogadałeś się z nią?- spytałam szybko.
-Tak.
-I?
-Powiedziała, że chce, żeby ojciec jej dziecka był przy nim, zaproponowała mi pójście na następne USG z nią.
Odwiesiłam kurtkę na wieszak.
-Czyli, jeśli jestem z tobą, to muszę się teraz przyzwyczaić, że jesteś tatuśkiem, tak?
-Grace, nie bądź ironiczna.
-Nie jestem, po prostu w głowie mi się nie mieści, że coś takiego miało miejsce.
-Byłem pijany…
-Domyślam się… Gdybyś był trzeźwy to nie przespałbyś się z byłą bez zabezpieczeń, prawda?
-Prawda.
Poszłam do sypialni i zamknęłam drzwi. Rzuciłam się na łóżko, weszłam pod kołdrę i zasnęłam. W nocy jednak obudziłam się, gdy Harry kładł się obok przysunął się do mnie, ale ja się odsunęłam. Leżałam na skraju łóżka.
-Gracie, proszę cię… - mówił podłamanym głosem.- Przytul się do mnie.
-Nie dziś, Harry.
-Ale dlaczego?
-Nie mam ochoty ani potrzeby się przytulać.
Położył się na boku, do mnie plecami. Po chwili słyszałam jego spokojny oddech. Nie wiem co czułam,  byłam zła na Hazzę, za to co zrobił i że będzie miał dziecko. Zamknęłam oczy, znów poleciała z nich pojedyncza łza. Jednak z drugiej strony kocham go i powinnam go wspierać, tylko, że to nie jest takie proste. Nasze życie nie będzie teraz wyglądało na interesowaniem się jedynie sobą nawzajem. Teraz będzie jeszcze Ellis i dziecko. Wstałam z łóżka i poszłam do salonu zamykając wcześniej drzwi od naszej sypialni. Usiadłam na krześle w jadalni i podkurczyłam nogi pod brodę. Duże okno w ścianie salonu było pokryte śniegiem od zewnątrz. Nie zasnęłam do rana. Około ósmej zaczęłam robić śniadanie, zalałam dwa kubki kawy i nałożyłam porcje jajecznicy na talerze. Otworzyły się drzwi od sypialni. Harry wyszedł szybkim krokiem z pokoju i poszedł do łazienki.
-Poczekaj…- powiedziałam.
Odwrócił się w moją stronę.
-Przepraszam za moje zachowanie, ale… ja nie umiałam tego zrozumieć, że będziesz mieć dziecko… i… byłam zła… przepraszam…
Moje oczy zaszły łzami, a jedna z nich spłynęła po moim policzku. Harry podszedł do mnie i ujął moją twarz w dłonie.
-Nie chcę, żebyś płakała przeze mnie.- szepnął.
Objęłam go rękoma wokół szyi. Przytulił mnie mocno. Usiedliśmy na kanapie. Miał wory pod oczami, tak jak ja. Przejechał kciukiem po moich łukach brwiowych i pocałował mnie delikatnie. Przytuliłam się do jego klatki piersiowej.
-Kocham cię, Grace…- szepnął i pocałował mnie w czoło.
-Ja ciebie też kocham Harry… i chcę ci obiecać, że będę cię wspierać…
-Dziękuję…
Posiedzieliśmy w ciszy. Potem zjedliśmy śniadanie i ja musiałam jechać na wykłady.
-Mogę cię zawieźć, jeśli chcesz…
-Nie musisz… Pojadę dziś sama.
-Na pewno?
Kiwnęłam głową i ubrałam się. Potem założyłam kurtkę, wzięłam torebkę i wyszłam z mieszkania. Szłam powoli ku windzie, wsiadłam do niej i zjechałam na dół. Poszłam do mojego samochodu i ruszyłam nim spod domu. Po 20 minutach byłam pod uniwersytetem.
Weszłam schodami do góry, po czym zapukałam do sali wykładowej i przeprosiłam za spóźnienie. Moje miejsce pomiędzy Silvianem, a Lucy było wolne. Jednakże usiadłam na samej górze, sama, z boku. Nie chciałam rozmawiać z nikim, gdy tylko była przerwa wyszłam szybko z sali i poszłam do łazienki. Tam zamknęłam się w kabinie i siedziałam, póki nie minęło 30 minut, podążyłam na kolejny wykład. Lucy złapała mnie na korytarzu zaraz przed wejściem do sali na kolejny wykład.
-Co się stało?- spytała.
-Nic…
-Gracie, Harry coś zrobił?! Powiedz mi…
Lucy objęła mnie i usiadłyśmy na dwóch krzesłach.
Opowiedziałam, jaka była fantastyczna kolacja, szczegółów nie opowiadałam…
-… a potem przyszła do nas była Hazzy, która powiedziała, że jest z nim w piątym miesiącu ciąży…
Schowałam twarz w dłoniach i z moich oczu poleciały łzy.
-On cię zdradził?!- wykrzyknęła Lucy.
-Nie zdradził mnie… Przespał się z nią we wrześniu, a my zaczęliśmy się spotykać w połowie października.
Objęła mnie ramieniem i przytuliłam się do niej.
-Chodź, pójdziemy na spacer, pierdzielę ten wykład.
Wzięłyśmy kurtki ze swoich szafek i wyszłyśmy z uczelni. Usiadłyśmy na ławce koło stawu jakiś kilometr od uczelni.
-I co teraz?
-Byłam cholernie na niego zła, ale to było niesłuszne. Sprawiłam mu ból.
-A on ci nie sprawił?
-Lucy proszę cię…
Z moich oczu znów poleciała łza.
-Grace, może pojedź do Newcastle, do mamy, jeszcze przed wyjazdem do NY. Odpocznij od Londynu, od wszystkiego.
-Może masz rację.
Lucy odprowadziła mnie do samochodu i sama poszła na uczelnię. Wróciłam do mieszkania. Harry’ego w domu nie było. Wzięłam małą torbę, gdzie spakowałam czystą bieliznę, trzy bluzki na zmianę, parę dżinsów i kosmetyczkę z najpotrzebniejszymi akcesoriami.
Usłyszałam stukanie klucza. Harry wszedł i spojrzał na mnie przestraszony.
-Co robisz?
-Jadę do mamy na trzy dni dni, nie masz nic przeciwko, prawda?
-Oczywiście, że nie.
-Będę do ciebie dzwonić.
Kiwnął głową.
Przebrałam się w wygodne spodnie i założyłam emu. Dałam mu całusa w policzek i wyszłam. Zjechałam windą na dół, wyszłam przed budynek.

Uppss... Sylwia pomyliłam się, to dziś jest ten rozdział co ci pisałam... Miłego czytania i proszę o komentarze :) 

Nie wiem, jak wam podziękować za 10 000 wyświetleń!!! 

5 komentarzy:

  1. O KU*** JA PIER*****
    Taki fajny wieczór kolacja winko potem ten teges, a tu JEB !
    Zapowiadało się tak fajnie wstała rano śniadanko we dwoje. Piękny pierścionek ja już myślałam, że on się jej oświadczy :D No, ale za wczas chyba :P Szkoła tam bleble
    NO KUR*** A jak zaczęłam czytać ten rozdział to tak się zastanawiam, co dasz w ten piątek może zdrada, czy, co ? Byłam blisko :) A może się okażę, że to jej wymysł, że chce mieć Harry'ego dla siebie. Nagadała mu, że to jego dziecko, a tak naprawdę poszła na trasę i brzuch gotowy. Na kasę może go naciągnąć. Dawaj nexta, bo mnie zegnie <3 W końcu będzie w czwartek, czy piątek ? Bo ja zgłupiałam. Na środę nie, bo tak to byłby za tydzień dopiero kolejny, ale nwm czy piątek, czy czwartek, a kij z tym :D Świetny rozdziałek ♥
    A tak ALICE jak widzisz to zdanie to wszystko u cb okey ? Zero znaku życia :(

    OdpowiedzUsuń
  2. Czwartek :) A u Alice dobrze, napiszę jej, żeby dodała, jeśli ma napisane... Miałyśmy dużo nauki, poza tym miała problemy z internetem <333 Pozdrawiam :***

    OdpowiedzUsuń
  3. Bdibxueznfusngtdsnzkks

    OdpowiedzUsuń
  4. =O! Się popierdoliło! =O!

    OdpowiedzUsuń