Rozdział 106.

(...)

Harry

-Muszę cię zapytać, Harry...- zwraca się do mnie dziennikarka.-...o twoją myślę 3-osobową rodzinkę...

Czekam na pytanie.

-...W grudniu ubiegłego roku urodziła ci się córeczka... Silver...

-...tak...

-...jak sobie radzisz z obowiązkiem ojcostwa?

-To jest wspaniałe. Ciężkie, męczące, ale wspaniałe, wszystkie ruchy i czyny, momenty, gdy mówi pierwszy raz "daddy", niezapomniane...

-O nie, zaczyna się wzruszać, koniec pytań o Silver!- oponuje Louis.

-Wcale się nie wzruszam, to jest normalne!- mówię.

-A twoja dziewczyna?- pyta dziennikarka.

Chłopaki robią długie: Uuuu...

-Jest wspaniałą matką i jestem z niej dumny, że tak świetnie sobie radzi, gdy mnie nie ma. Kocham ją bardzo mocno.

Dziennikarka robi krótkie: Awww...

-Pomimo wszelkich przeciwności losu...- mówi dziennikarka nawiązując do tego, co działo się przed kilkoma miesiącami, wtrącam się w jej słowa.

-...jestem z nią szczęśliwy i to tyle w temacie...

Dziennikarka od razu zmienia temat nawiązując do długości naszego pobytu w Australii.

Wychodząc ze studia ściska nam dłonie i dziękuje za rozmowę. Wyciągam z kieszeni telefon i sprawdzam, czy nie mam nieodebranego połączenia od Grace. Uśmiecham się na widok mojego tła menu. Moje dwie dziewczynki spały obok siebie. Silver miała lekko otwarte usta, Grace identycznie. Były takie same, a moja córka zdawała się być malutką wersją mojej dziewczyny.

Wsiadamy do busa, który ma nas zawieźć na arenę.

-Co myślicie o oświadczynach?- pytam chłopaków, a oni jednocześnie podnoszą twarze znad telefonów na mnie.

-Czyich?- pyta Louis.

-Ogólnie...- szybko wyjaśniam.

-Nie mam zdania...- mówi Liam, a Louis mu przytakuje.

Wywracam oczami.

-To jest chyba normalne, że oświadczasz się swojej dziewczynie, przyrzekając jej miłość, wierność i coś tam jeszcze...- mówi Zayn.

-...i jesteś uwięziony do końca życia...- dodaje Louis.

Chłopaki zaczynają się śmiać, ale mu przytakują.

-Dlaczego w ogóle się nas pytasz o takie rzeczy?- pyta Zayn.

-Tak jakoś...- mówię i odwracam wzrok na szybę. W aucie zapada krótka chwila ciszy, którą przerywa Zayn.

-Chcesz się jej oświadczyć, prawda?- pyta mnie Zayn.

Skubię palce i zastanawiam się co odpowiedzieć.

-Nie wiem...- mówię cicho.

-Ale myślałeś o tym...- dodaje Zayn, a ja podnoszę wzrok i lekko kiwam głową.

-Na waszym weselu byłoby zajebiście...- mówi Niall, a po chwili zaczyna się śmiać.- Jezu, ja bym chyba tydzień dochodził do siebie.

-...ej, ja też...- mówi Liam.

-A wyobrażacie sobie wieczór kawalerski Hazzy?- pyta Niall, a po tym Liam, Louis i Niall podnoszą wzrok i wyobrażają sobie Bóg wie co.

-Halo! Ja jeszcze nawet nie wiem, czy się jej oświadczę...- mówię unosząc brwi.

-To jest poważna decyzja Harry...- mówi Zayn.

-Wiem... Ale czuję coś takiego...- mówię.-...dziwnego... jak mówię o niej moja dziewczyna... moja narzeczona brzmi lepiej...

-Znacznie...- mówi Zayn, a po tym tak samo jak ja wcześniej skupie palce.

-...skoro Harry poruszył temat zaręczyn to...- mówi mulat.-... to... to... ja... ja...

-Zayn masz jakąś dysfunkcję?- pyta zirytowany Louis.- Weź powiedz wreszcie, jak człowiek, który skończył szkołę...

Mulat przygryza policzki od środka, a bus się zatrzymuje.

-...ja...postanowiłem oświadczyć się Perrie.

Otwieramy usta z wrażenia.

-Co?!- wykrzykuje Niall z promiennym uśmiechem na twarzy.

-Tak...- Zayn rumieni się, a ja rzucam mu się na szyję.

-Styles, ja jeszcze nie wiem czy mnie przyjmie, odsuń się...- odpycha mnie Zayn.

-Wow!- mówi Louis.

-Kiedy?- pyta Liam.

-Chcę w przyszłym miesiącu na urodzinach jej mamy, wtedy będzie jej cała rodzina.

Uśmiecham się szeroko. Myślimy o tym samym...

(...)

Grace

-Przyniosłyśmy wino…- mówi uśmiechnięta Eleanor machając mi pełną butelką przed nosem.

-…i zabawki dla Silver…- wtrąca z uśmiechem Lucy.

-Przecież i tak nie będę piła…- mówię, a dziewczynom rzędnie mina.-…wypijecie same…- uśmiecham się i wpuszczam je do środka.- A zabawki, na pewno jej się spodobają.

Dajemy sobie po buziaku w policzek. Eleanor i Lucy ściągają buty i siadają na kanapie.

-Opowiadaj Grace, jak ci leci staż?- pyta El, a Lucy idzie prosto do pokoiku Silver, która siedzi w łóżeczku, po chwili zjawia się z nią w pokoju i siada na fotelu trzymając zabawki, mała wierzga nóżkami i jest wyjątkowo żywa, jak na późną porę.

-Ciężko, ale jestem szczęśliwa, robię coś, na co czekałam i o czym nigdy w życiu nie marzyłam. Napisałam pierwszy artykuł i redaktor wydała go, ale długo nad nim pracowałam, zarywałam nocki…

-A Harry?- pyta Lucy całując Silver w główkę.

-Mówił, że nie powinnam zarywać nocek, bo to jest niezdrowe.

Dziewczyny chichoczą.

-Po prostu miał na myśli, że chciałby mieć cię w łóżku…- mówi przeciągle El i odbiera z moich rąk otwieracz do wina.

Uśmiecham się.

-Kiedy wracają?- pyta Lucy.

-Przedłuża im się trasa do miesiąca. Objeździli już Australię i Nową Zelandię, ale lecą jeszcze do Włoch i krajów południowej Europy…- mówi El kręcąc kieliszkiem.

-Podziwiam was i współczuję…- mówi Lucy.

-W czym tu nas podziwiać?- pyta El.

-Wytrzymujecie bez swoich facetów tyle czasu… Same… Naprawdę… To jest wyczyn.

-To wcale nie wyczyn Lucy… Do tego się przyzwyczajasz… Ale… Cholernie mi go brakuje, zresztą Silver widzi, że go nie ma…

Spoglądają na mnie.

-W nocy zdarza się jej płakać i mówić „Daddy”. Włączam jej wywiady Harry’ego, żeby nie zapomniała go, a ona widząc jego twarz podskakuje i się cieszy. To mnie przytrzymuje przed rzuceniem wszystkiego i przyjazdem do niego…

Zauważam, że moja mała zasypia.

-Zaniosę ją…- mówię i odbieram moją małą córkę od przyjaciółki. Przykrywam ją kołderką i głaszczę policzek, w którym pojawia się głęboki dołeczek od pociągnięcia ustami smoczka.

-Kocham cię, słońce…- mówię cicho i nachylam się, by dać jej buziaka.

Dziewczyny siedzą cicho, a El ma wbity wzrok w stolik.

-Wróćmy do tematu studiów i stażu, bo jakoś czuję się przybita…- mówi brunetka, a ja jej przytakuję.

-Liczę na stałą posadę po skończeniu studiów…- mówię, a one kiwają głową.

-Ja dostałam propozycję…- mówi cicho Lucy.

-Jaką?- pytam.

-Pracy w Elle.

Otwieram szeroko oczy.

-Jeju! Lucy gratulacje!- całuję przyjaciółkę w policzek.

-Tym bardziej musimy się napić... Grace proszę, nie rób mi tego…- mówi El.

-Małą szklaneczkę.- mówię ostatecznie.

El podskakuje z radości.

-Karmisz ją jeszcze?- pyta Lucy.

Przeczę.

-Odstawiłam pierś półtora miesiąca temu… Nie chcę, żeby wyglądały jak obwisłe worki.- mówię spoglądając pod koszulkę.

-Musisz robić treningi na biust…- mówi Lucy.

-Łatwo ci powiedzieć…- mówię zanużając usta w słodkim winie.- Staż, studia, dom… Staż, studia, dom… Masakra.

-Kochana chciałaś tak, wiesz o tym…- mówi El dolewając sobie.

-Wiem…- podkurczam nogi i opieram łokieć o oparcie fotela i z kolei o dłoń głowę.

(…)

Harry

-Zadzwonię do niej…- mówię cicho, a Louis podnosi wzrok na mnie.

-Harry… Już ci mówiłem, że El jest u niej z Lucy i robią sobie wieczorek, daj im spokój…

-No tak… Wyleciało mi to z głowy.

Blokuję telefon i opieram się o tył skórzanej kanapy. Zayn śpi na kanapie naprzeciwko mnie, Liam przysypia, a Niall siedzi na tarasie i rozmawia przez telefon. Louis opuszcza wzrok z mojej osoby na telefon.

Nie wytrzymam. Zrywam się z kanapy.

-Jezu, ja zwariuję…- mówię.

Louis zaczyna się śmiać.

-…Harry…

-Będę musiał przerwać im wieczorek… Muszę usłyszeć jej głos.- mówię i biorę telefon z kanapy.

Louis kręci głową i macha na mnie ręką. Idę do swojego pokoju i siadam na łóżku. Telefonuję do niej.

Grace

Odkładam kubek z gorącą czekoladą, bo bym go wylała z powodu śmiechu. El się upiła i zaczęła tańczyć kankanę.

-Starzejesz się Eleanor!- śmieję się, a ona staje w miejscu.

-Nieprawda…- mówi donośnie, a Lucy ją ucisza.

-Tak, po jednej butelce jesteś pijana…- mówię odchylając głowę do tyłu ze śmiechu.

-Ktoś je musiał opróżnić, skoro wy nie chcecie pić.- mówi dosadnie.

Mój telefon mruga, a na ekranie pojawia się Harry.

-Ja odbiorę…- mówi El i rzuca się na mój telefon. Od razu włącza głośnomówiący.

Opieram się z powrotem o tył fotela i biorę łyka czekolady.

-Halo?- pyta Eleanor udając mój głos, na co zaczynam się śmiać.

-Cześć kochanie, co u was?

-Nic takiegooo… Zaprosiłam tylko kilku kolegów, żeby rozbawili mnie i dziewczyny…

Zamykam usta przed wybuchem śmiechu, pukam się w głowę, a El wystawia mi język.

-Proszę?- pyta Harry.

-…przyszli w strojach policjantów…

Muszę przyznać. Jest dobra, a Harry zachowuje się, jakby rozmawiał ze mną.

-Grace, jesteś pijana?- pyta.

-Jasne, że nie… Kochanie…

Lucy chowa głowę w poduszce, by nie wybuchnąć śmiechem.

-Grace… Jest tam ktoś z tobą?

-Tylko Eleanor i Lucy, no i oczywiście nasi koledzy. Silver śpi u siebie.

-Grace, jak możesz zapraszać striptizerów, jak nasza córka jest w domu?

O nie… Jest wkurzony.  El prawie wybucha śmiechem słysząc ton mojego chłopaka.

-Weź się rozłącz…- mówi Lucy próbując zabrać jej telefon.

-Słonko, nie unoś się tak… Chciałyśmy się zabawić… Przepraszam muszę kończyć.

Dziewczyna wybucha głośnym śmiechem, a ja unoszę brwi.

-Jesteś pijana jak cholera.

Biorę od Eleanor mój telefon i piszę do Harry’ego sms-a: Harry, tutaj nie ma żadnych striptizerów, Eleanor jest pijana i to ona z tobą gadała. Wszystko jest w jak najlepszym porządku. Kochamy cię xx.

Za chwilę dostaję odpowiedź zwrotną: Coś mi nie pasowało, w końcu nie upiłabyś się będąc sama z Silver. Też was kocham xx.

-Dobra, my się zbieramy…- mówi Lucy wstając.- Widzimy się jutro na zajęciach, prawda?

-Tak, dziękuję, że przyszłyście…- mówię do dziewczyn, a one mnie przytulają. El prawie się przewraca o swoje buty.

-Oj pijaczko…- mówię kręcąc głową. Zawiązuję jej trampki, po trzy razy pod rząd nie udaje jej się.

-Nie jestem pijana… To wino było jakieś mocne…- mówi nakładając na plecy swoją skórzaną kurtkę.

-I mocno na ciebie zadziałało…- dodaje Lucy biorąc torbę jej i El.

-Idziemy, papa…- mówi Lucy i daje mi buziaka w policzek. El tak samo. Opieram głowę o drzwi i patrzę jak powoli idą.

-Kocham was laski…- mówię, gdy czekają na windę.

-My ciebie też.- dodaje Eleanor.

Uwielbiam ją. Zamykam drzwi i idę sprawdzić jak Silver. Śpi w najlepsze. Zmierzam do łazienki, by wziąć szybki prysznic. Staję przed lustrem i rozczesuję włosy, wcześniej spięte w niechlujnego koka. Poprawiam top i idę do sypialni, gdzie kładę się do łóżka.

(…)

-Co powiesz na wakacje w jakiś ciepłych krajach?- proponuje Harry, podczas gdy ja mieszam zawartość patelni.

-Byłoby super… Pierwsze wakacje we trójkę…- uśmiecham się szeroko.

-Poszukam czegoś odpowiedniego…- mówi.

Oblizuję łyżkę i syczę, bo parzę sobie język.

-Nie jesteś na mnie zły za wczoraj?

-Nie, ale napędziłaś mi strachu…

-El się upiła i wariowała, a ja nie miałam już siły biegać za nią i wyrywać telefonu.

-Dużo pracujesz, prawda?

-Tak jak zawsze…- mówię.

-Te wakacje ci się przydadzą…

-…Tobie też należy się odskocznia… Kiedy wracacie?

-Jeszcze 2 tygodnie… Mangament wymyślił krótką trasę po Ameryce Płd.

-Powinni wam to powiedzieć wcześniej…

-…oni wiele rzeczy powinni zrobić… nie mają w ogóle poczucia, że mam w domu dziewczynę i małą córkę…

Uśmiecham się.

-Tęsknię za tobą…

-…ja też tęsknię bardzo mocno… już niedługo się zobaczymy…- mówi mój chłopak.

-…odliczam dni…- mówię.

-Sil śpi?- pyta.

-Nie… Bawi się w kojcu… Zaraz będę ją odwoziła do opiekunki…

-Polubiła ją?

-Tak, w ogóle za mną nie płacze, jak wychodzę…

Dzwoni dzwonek do drzwi.

-Poczekaj chwilkę…

-Kto to?

-Nie wiem…

Otwieram drzwi, a przed nimi stoi listonosz.

-Czy to dom Państwa Styles?- pyta mężczyzna trzymając beżową kopertę  w dłoniach.

-Ja… nazywam się… to znaczy… tak…

-Proszę o podpis tutaj.

Mężczyzna podsuwa mi kartkę do podpisania.

-Co to jest?- pytam.

-Niestety nie wiem…- mówi i kiwa głową na do widzenia.

Przykładam telefon do ucha.

-Dostaliśmy jakiś list.- mówię do telefonu i otwieram go. Białe zaproszenie na ślub.

-Jaki?- pyta Harry.

-Zaproszenie na ślub mojego brata.- mówię z uśmiechem.

-Naprawdę? Na kiedy?

-Początek września… Kurczę muszę dziś pojechać do niego i do Leigh…

-Koniecznie… Gracie… Przepraszam, ale za chwilkę wchodzimy na scenę… Kocham was.

-My ciebie też. Papa. 
**** 
Dziękuję za ostatnie komentarze doceniam, że mimo wakacji jesteście ze mną :) Rozdział za tydzień xx.